Zelf is Anna opgegroeid in een klein dorpje, maar werkt als wijkagent in een wijk met meer culturen dan waar ook ter wereld. En ze voelt zich er thuis. “Ik hou er van om echt contact te maken, de spin in het web van de wijk te zijn.”
Hoe Anna bij de politie kwam? “Ik wilde als klein kind nog geen agent worden. Dat kwam pas later. Toen mij zelf iets heftigs overkwam en ik heel goed werd opgevangen door twee vrouwelijke agenten. Het gesprek, hun aandacht voor mij en voor wat me was overkomen… Dat maakte diepe indruk. Zij werden mijn voorbeeld. Vanaf toen wilde ik bij de politie.”
“Kennis van culturen – taal en gebruiken – is echt een meerwaarde. Daar probeer ik in te blijven leren.”“Nieuwe dingen leren en mensen leren kennen heb ik altijd leuk gevonden. Ik probeer met name contact te maken met de vrouwen in mijn wijk. Veel van hen zijn in eerste instantie bang voor de politie door een negatieve ervaring die ze hebben gehad. Gelukkig kan ik snel duidelijk maken dat wij er juist ook voor hen zijn. Dat het oké is om mij aan te spreken en wij hen. We zijn er niet alleen als het foute boel is.”
“Ik heb eens een reanimatie meegemaakt van een oudere Poolse man. De kleindochter, een jong meisje, was de enige die Nederlands sprak en zij had de politie ingeschakeld. Ik onthoud echt niet iedereen en elke melding, maar haar vergeet ik nooit. Als agent ben je bij heftige momenten in het leven van mensen. Er dan zo goed mogelijk voor mensen zijn, daar gaat het om.”
“Sommige kinderen hebben nog nooit gehoord of gevoeld dat de politie je vriend is.”Het gesprek aangaan. Juist als er veel afstand is. Heb jij dat in je? Check jouw match met de politie.
Mensen helpen op het moment dat het er écht om draait. Voor Anna reden om voor het politievak te kiezen. Weten waarom andere agenten kozen voor de politie? Check hier hun verhalen:
